Θολούρες νουμερο που ξεχνώ

 

 

θέλω να διωξω τη σκοτεινιά από τα μάτια σου, να διωξω και το φόβο... να σου χαρίσω ανοιξη και καλοκαιρια, και πουλιά με χρωματα πολλά, κι ουρανια τόξα και ζωή, κι όλα οσα εμείς οι ανθρώποι στου κλέβουμε... είπε κάποιος σε καποιον που αγαπούσε.... και ακουσα τα θελήματα καθώς περνούσα δίπλα τους. μια και δυο απομακρύνθηκα να μην διακόψω τα δώρα, να μη χαθεί η στιγμή, απο μέσα μου μαλλον... κι ύστερα γυρισα και σας είδα.... και ξανακρύφτηκα στο κοχύλι που μου καθάρισε η κυρία Αννα στη Σεριφο ενα καλοκαίρι... δεν εχει τη φασαρία σας εκεί μεσα, δεν χωράτε. ΕΥΤΥΧΩΣ ψιθύρισε καποιο χελιδόνι... εχει άπλα εδώ μεσα μεχρι να φυγουμε κι εμεις για ξεχειμώνιασμα κι αναψε μια πυγολαμπίδα να μη μας παρει η σκοτεινιά της νύχτας που γέμιζε... στην ακρη του ορίζοντα ειδα φευγαλέα δυο φεγγάρια κι εναν ήλιο να κυνηγιούνται πανω σε μια αρκούδα....
ήταν Νοτιάς.... και μυριζε βροχή....
Θολούρες νουμερο που ξεχνώ
Χριστίνα Σαββατιανού 24/7/2020
για να ξορκίσω το κακό

 

-------------------------

painting: by Christina Savvatianou 2018

acrylic on carton board, no title