- Get link
- X
- Other Apps
https://paraxenosf.blogspot.com/2022/07/2022-paintings-no-2.html
Posted by
paraxeno
on
- Get link
- X
- Other Apps
έφερε κίνδυνο μεγάλο, και του θανάτου μυρωδιά στη γειτονίτσα μας....
παιδιά μαχαιρώνουν την αγάπη των γονιών τους, σκούζουν εξαρτήσεις φτύνουν τα πάθη της κοινωνίας, και την ανημπόρια της... αργοπεθαίνουν, λυπάμαι....
γονιοί, ματώνουν και σκληραίνουν, και χαράζεται η σκληράδα από το αίμα, μα λένε όχι, μήπως της ζωής την τελευταία ελπίδα αποσώσουν... διστάζω...
κι εγώ θεατής δυστυχής, αδύναμος κοιτώ, τρομάζω, μαριονέτες θέλω να γίνουν, να τους παίξω όπως θέλω εγώ, να διώξω το θόρυβο, τον κίνδυνο, τα πάθη, το αίμα και τη πέτρα... πονάω...
να φτιάξω τούτες τις μέρες, τη γειτονίτσα τη παλιά που θυμάμαι από παιδί, που όλοι μαζί γιορτάζαμε, χωρίς πόνους, χωρίς τα συμπτώματα της φθισικής μας εποχής... και γελάγαμε πολύ, χορεύαμε, κρατιόμασταν χέρι χέρι, νιώθαμε σιγουριά, ασφάλεια - μαζί...
Εσύ πλάστη που μας σκάρωσες, σήκωσε τα λάθη μας έστω για τούτη τη βδομάδα, και πάρε τα νήματα στα χέρια σου, να γινει η γειτονίτσα τούτη όπως παλιά, και τη μέρα της γιορτής χωρίς εφιάλτες να τη βγάλουμε μαζί....
παράξενο φεγγάρι τούτο δω, με τρομάζει... απόψε δεν θα κοιμηθώ, θα του τραγουδάω μήπως και γλυκάνει και ξορκιστεί το κακό...
θα του πετάξω και γιασεμιά που βιάστηκαν να ανθίσουν κι ενα κλαράκι απήγανο να σκιάξει τα παγανά... και θα του τραγουδάω πολύ, όλα τα τραγούδια του κόσμου, μέχρι να το φιλήσει ο ήλιος να μερέψει...
Χριστίνα Σαββατιανού / 03-04-2007
Comments
Post a Comment